آفریقای جنوبی
جمهوری آفریقای جنوبی کشوری است در جنوب آفریقا. پایتخت آن پرتوریا است. آفریقای جنوبی با کشورهای نامیبیا، بوتسوانا، زیمباوه، موزامبیک، سوازیلند و لسوتو (کشوری که در سرزمین آفریقای جنوبی محصور شده‌است) هم‌مرز است. آفریقای جنوبی یکی از اعضای سازمان کشورهای مشترک‌المنافع است. آفریقای جنوبی به دودلیل تکاملی متفاوت را نسبت به دیگر کشورهای آفریقایی تجربه کرده‌است. اول اینکه مهاجرت از اروپا کمی بعد از اینکه شرکت هند شرقی هلند ایستگاهی در مکان امروزی کیپ تاون ایجاد کرد. دوم اهمیت استراتژیکی آبراه کیپ است که با بسته شدن کانال سوئز در طی جنگ ۶ روزه بیشتر مسجل شد و همچنین منابع کانی باعث اهمیت بیشتر این کشور در میان کشورهای غربی بخصوص در اواخر سدهٔ نونزدهم شد که بعدها در دوران جنگ سرد اهمیت بیشتری پیدا کرد. به دلیل مهاجرت آفریقای جنوبی از لحاظ نژادی بسیار متنوع است. بزرگ‌ترین جمعیتهای رنگین پوستان و آسیایی‌های آفریقای زمینه نژادی مختلط سفید پوستان و هندی در آفریقا در این کشور مستقر هستند. سیاه پوستان آفریقای جنوبی کمتر از ۸۰ درصد جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهند. منازعات نژادی بین اقلیت سفید پوستان و سیاهپوستان اکثریت در تاریخ و سیاست آفریقای جنوبی نقش مهمی را بازی کرده‌است و به دوره تاریخی آپارتاید در آفریقای جنوبی منجر شده‌است که در سال ۱۹۴۸ توسط حزب ملی آفریقای جنوبی تأسیس شد. اگر چه از قبل جداسازی نژادی در این کشور وجود داشت. قوانینی که آپارتاید را تعریف می‌کردند در سال ۱۹۹ به تدریج توسط حزب ملی لغو شدند و این به دلیل منازعات خشونت آمیز بود که شامل تحریم‌های اقتصادی بین‌المللی از سوی جامعه بین‌الملل می‌شد. این منازعات بین اکثریت سیاهپوستان و بسیاری از سفید پوستان، رنگین پوستان و هندیان اتفاق می‌افتاد. این کشور از معدود کشورهای آفریقایی است که در آن هیچ وقت کودتا نشده و انتخابات منظم در طول یک قرن اخیر در آن برگزار شده‌است. با این حال اکثریت سیاهپوستان تا سال ۱۹۹۴ دارای حق رای نبود. این کشور دارای بهترین وضعیت اقتصادی در میان کشورهای آفریقایی است و زیرساختهای مدرن به طور مساوی در همه جای کشور به وجود آمده‌اند. اغلب از آفریقای جنوبی به‌عنوان ملت رنگین کمان یاد می‌کنند، این اصطلاح را اسقف اعظم دسموند توتو خلق کرد و بعدها رئیس‌جمهور آفریقای جنوبی نلسون ماندلا از آن به عنوان استعاره‌ای برای توصیف پیشرفت‌های جدید تنوعات فرهنگی نشات گرفته از ایدئولوژی آپارتاید استفاده کرد. آفریقای جنوبی میزبان جام جهانی ۲۰۱۰ خواهد بود این اولین بار است که این تورنمنت در آفریقا برگزار می‌شود.
آموزش و پرورش
مقطع ابتدایی ۷ سال نخست آموزش و پرورش این کشور را دارد. در عصر آپارتاید مدارس سیاهان با بودجهٔ ناکافی روزگار سپری می کردند.
آفریقای جنوبی دانشگاههای زیاد و همچنین بزرگی دارد. آموزش‌ها به زبان آفریکانس می باشد.
این کشور در سال‌های ۰۵-۲۰۰۲ میزان ۵٫۴% از تولید ناخالص کشور را ویژهٔ آموزش و پرورش خود کرده بود.
زبان‌ها
آفریقای جنوبی ۱۱ زبان رسمی دارد : زبان آفریکانس [انگلیسی آفریقای جنوبی ] فهرست زبان‌های ملی هند ] از لحاظ تعداد زبان‌ها در رتبه اول است وپس از آن آفریقای به خوبی قرار دارد. زبان انگلیسی در سراسر جهان و از جمله آفریقای جنوبی متکلمین زیادی دارد اما پرمتکلمترین زبان آفریقای جنوبی محسوب نمی‌شود [ ۱۱ نام رسمی برای آفریقای جنوبی ] وجود دارد که به ازای هر زبان یک نام مستقل در نظر گرفته شده‌است.
همچنین در این کشور نه زبان رسمی آفریقایی وجود دارد : [ زبان فاناگالو]، [زبان خوئی[۳] , [ زبان لوبدو ]، زبان خوسا، [ زبان ناما ] [ زبان دبل شمالی[۴] , [ زبان فوتی ] [ زبان نس ] و [ زبان اشاره‌ای آفریقای جنوبی ]. این زبان‌ها گاهی در مقاله‌های رسمی به کار گرفته می‌شوند. شهرت آنها و تعداد مکان‌های رسمی به کار گرفته می‌شوند. شهرت آنها و تعداد گویشوران‌شان کم است.
بسیاری از زبان‌های غیررسمی قبیله‌های [بوشمن |سان ] و [ خوی خوی ] شامل [لهجه]های محلی است که به سمت شمال کشور یعنی نامیبیا و بوتسوانا هم کشیده شده‌اند. مردم این کشورها از لحاظ قبیله با بقیه آفریقایی تفاوت دارند و به عنوان جوامع [ شکارچی ] معروف هستند. آنها به حاشیه رانده شده‌اند. اغلب زبان‌های شان در حال تبدیل شدن به [ زبان‌های انقراض یافته ] است.
بسیاری از سفید پوستان آفریقای جنوبی به زبان‌های اروپایی مانند پرتغالی (که سیاه پوستان آنگولا و موزامبیک هم به آن سخن می‌گویند) آلمانی و یونانی صحبت می‌کنند و بسیاری از آسیایی‌های مقیم آفریقای جنوبی و هندی‌ها به زبان‌های آسیای جنوبی مانند هندی گوجاراتی و زبان تامیل صحبت می‌کنند.
تقسیمات کشوری
وقتی که آپارتاید در سال ۱۹۹۴ تمام شد دولت مجبور شد تا بانتوسان‌های مستقل و نیمه‌مستقل قبلی را به ساختار سیاسی آفریقای جنوبی تبدیل کند. به همین دلیل چهار استان قبلی با نام‌های استان کیپ، استان کوازولو ناتال، ایالت آرنج فری و ترانس وال کنار گذاشته شدند و ۹ استان دیگر جایگزین آنها شدند. این استان‌های جدید از استان‌های قبلی کوچک‌ترند که برای تخصیص منابع بیشتر این طور کوچک در نظر گرفته شده‌اند.
این ۹ استان به ۵۲ بخش تقسیم می‌شوند که ۶ تای آنها شهرداری کلان‌شهرها و ۴۶ تای آنها شهرداری بخش‌ها هستند. ۴۶ بخش‌داری خود به ۲۳۱ شهرداری تقسیم می‌شوند. بخش‌داری‌ها همچنین شامل ۲۰ بخش مدیریتی (که اغلب منطقه حفاظت‌شده هستند) هستند که مستقیماً توسط بخش‌داری‌ها اداره می‌شوند. ۶ شهرداری کلان‌شهر اعمال بخش‌ها و شهرداری‌های محلی را انجام می‌دهند
1212